DR. Jirayir Kaynar’ı kaybettik. 96 yaşındaki doktorun 65 yıldır doktorluk yaptığını biyografisinden okudum. Adının doğru yazılışı galiba ‘Jirayr’ biçiminde ama o Kadıköy’ün, dahası İstanbul’un Jirayir’iydi.

Dostumuz, abimiz, iyilik meleğimizdi. O Kadıköy’ün anıtsal isimlerindendi, Kadıköy’ü var eden değerlerdendi.

ÇARŞI’DA BİR DOKTOR

Dr. Jirayir’i AVM’ler öncesi Kadıköy’de tanımayan yoktur; bahsini duymamış olmak için insanın sağır olması gerekir. Son zamanlarda elden ayaktan düşmüştü, muayenehaneye gelemiyordu. Muayenehane Kadıköy Çarşısının iki blok arkasındaydı, Ermeni Kilisesinin bulunduğu blokun hemen yanında... İki katlı küçük binadaki lüks olmayan, ama her yönüyle temiz pak muayenehanenin bekleme odası her zaman dolu olurdu. İlk dikkatimi çeken, başörtülü kadınların sayısının çokluğuydu. Doğrusu garibime de gitmişti ama sonraları nedenini kavradım. Jirayir hem çok iyi bir doktordu hem de fakir fukaranın dostuydu. “Durumu kötü olanları bana yolla” dediğini semtin muhtarı sosyal medyadan duyurdu. Jirayir tertemiz giyinirdi, doktor gömleği kar beyazlığındaydı. Dahiliye uzmanıydı. Hastasını özenle muayene eder, reçetesini yazar, ilaçları nasıl kullanacağını hastaya bir güzel anlatırdı. Sakindi, az konuşurdu, sesini hiç yükseltmez, duygularını dışa vurmaz, hastaya gerekli olan bilgileri verirdi. Güler-yüzlüydü ama hastayla yüzgöz olmazdı. Steteskop boynunda hep asılı dururdu, hastaları elle yoklayarak dinlerdi. Teşhisinin çok kuvvetli olduğu söylenirdi. Buraya dikkat! Akşam mesai bitiminde hastaların tek tek kapısını çalar, tertemiz giysileri içinde kapıda içeriye buyur edilmeyi bekler, hastanın durumunu evinde kontrol ederdi. Bir değil iki değil her gün... Kayınvalideye, bana, eşime, kızıma gelmişti kontrole.... Dünyada başka örneği var mıdır, bilmiyorum ama Kadıköy Çarşısında buna tanık o kadar çok insan var ki... Jirayir’in bir başka özelliği tıptaki gelişmeleri yakından takip etmesiydi. Yılda bir yurtdışına çıktığı söylenirdi. Bunun bir mahalle efsanesi olduğunu sanmam.

BİR ANIT İNSAN...

Babasının bir otomobil tamircisi olduğunu Türkiye’de ilk uçağı yapan insanın babası olduğunu yani bizim sivil havacılık tarihinden Vecihi Hürkuş olarak tanıdığımız kahraman girişimcinin motor ustasının babası Agop olduğunu Jirayir anlatmıştı bir muhabire. Haydarpaşa Lisesi’ni bitirdiğini, İstanbul Tıp Fakültesi’nden 1949 yılında mezun olduğunu da anlatmıştı. Ermeniler hakkında her kafadan bir sesin çıktığı, ağzı olanın konuştuğu bir toplumda bir Ermeni yurttaşın Kadıköy’ün en sevilen, en güvenilir kişisi olduğunu söylemek benim boynumun borcudur, bir yurttaşlık görevidir. Babasının bir milli kahraman olduğunu da eklemeliyim. Çarşı esnafının imza toplayarak muayenehanenin bulunduğu sokağa adının verilmesini istediğini öğrendim. Evet ama yetmez bence. Kadıköylüler bir anıtını dikmeli Jirayir’in... Hem de Çarşı’nın en güzel yerine dikmeliler... Tertemiz önlüğü de üzerinde olmalı doktorun ... Hem o güzel insanı anımsamak hem de fakir-fukara dostu iyilik meleğinin Kadıköy sokaklarında dolaştığını eşe dosta, bilene bilmeyene anımsatmak için...