Vakıflı Köyü’nde her yıl 15 Ağustos’a en yakın Pazar gününde Meryem Ana’nın göğe yükselişi Surp Asdvadzadzin (Kutsal Bakire; Hz. Meryem Ana) Yortusu kutlanır. Ermenilerin inançlarına göre Hisus’un öğrencileri Kutsal Meryem Ana’nın ölümden kısa bir süre sonra Meryem Ana’nın mezarı ziyaretinde naşının mezarda olmadığı ve göklere yükseldiğine şahit olurlar. Eş zamanlı olarak Surp Badarak’tan (Ayin) hemen sonra üzümler kutsanır. Meryem Ana’nın rahminin ilk meyvesinin insanlık için kurban edişiyle eş tutuluyor ve bollaşıp bereketlenene kadar üzüm yenmiyor.

Bu yortuda üzümlerin (hasadın ilk meyvelerinin) kutsanmasının dini bir gelenek haline dönüşmesinin tarihçesi Eski Ahit zamanına kadar uzanır. İncil’in Kutsal Ruh’un esiniyle yazıldığı dönemlerde, halkın büyük bir bölümü çiftçilik ve hayvancılıkla uğraşır. Zengin ürün çeşitlerinin arasında üzümün çok özel bir yeri vardı ve “ilk meyve” olarak değerlendirilir, hasadın ilk ürünü sayılırdı. Tüm hasadı bereketleyen Tanrı’ya “ilk meyvelerin” sunulması, O’na olan sonsuz inancın ifadesiydi. Genellikle yazın kutlanan hasat zamanı, Bu, tarlalarda dans edilen, mutluluk ve neşenin hâkim olduğu, üzüm bağlarında şarkıların söylendiği bir dönemdi (İşaya 16:10).

Bu “ilk meyvelerin” Tanrı’ya sunulması nedeniyle tapınak rahipleri tarafından özel şükran törenleri düzenlenirdi. Bu gelenek Rab İsa’nın döneminde de sürdürüldü. İlk Meyve İsa’nın Rab ve Mesih olarak gelişi ile üzüm adaklarına yeni bir sembolizm yüklendi. İsa Mesih, annesi Kutsal Bakire Meryem Ana’nın ilk doğanı, diğer bir deyişle ilk meyvesi idi, ve bu nedenle, tapınakta Tanrı’ya sunulmuştu. Aynı duygu ve düşüncelerle bugüne kadar kutlanmakta olan bu bayramın Vakıflı köyündeki özel kutlanması ise KİLİSENİN İSMİNİN Surp Asdvadzadzin (Kutsal Bakire Hz. Meryem Ana ) olması Ve köy halkının eski adet ve geleneklerine tam bir inançla sarılmaları daha başka bir hava ve coşku yükler..