Benim zamanımda hapiste çok sık kullanılan bir deyiş vardı; “Cami avlusundan alınmak”.
Her hapse düşen, hiçbir suç işlemediğini, masum olduğunu söylerdi (hâlâ da öyledir herhâlde). Mahkûmlar, biraz da bu durumla alay etmek için her yeni gelene, “biliyoruz seni de cami avlusundan aldılar ama sen gene de neyle suçlandığını bir anlat”, derlerdi.
Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi (AİHM) önünde savunma yapan Perinçek’i, hele asıl Fransız avukatını dinlerken, bir acıdım, bir acıdım ki sormayın gitsin. Neredeyse ağlayacaktım. Kanaatimi söyleyeyim; Perinçek’i cami avlusundan almışlar. Adam masum!
Hayden White adını hiç duydunuz mu bilmem, tanınmış bir edebiyat eleştirisi tarihçisidir. Tarih ve hakikat üzerine söyledikleri, soykırım ile uğraşan tarihçileri çok kızdırır.
“Tarih yazımının hakikat ile alakası yoktur, hakikat diye adlandırdığınız şey aslında bir edebiyattır. Farklı tarih yazımları arasındaki tek fark, bunların aşk hikâyesi, komedi, trajedi veya hiciv biçiminde yazılıp yazılmalarıdır”, meyanında şeyler söyler.
White’a ben de çok kızardım ama AİHM davasını izledikten sonra adama hak vermeye başladım.
AİHM davası ile ilgili hakikat dediğiniz şey, iki saati aşkın süren bu gösteriyi komedi mi trajedi mi olarak yazmak istediğinizle ilgilidir.
Ben bir komedi olarak yazmak taraftarıyım. Gözümün önüne Perinçek ve avukatı ile onun arkasına beşi bir yerde altın gibi dizilmiş Deniz Baykal’ı, Egemen Bağış’ı ile devlet erkânını getirince, aklıma komediden başka bir yazım türü gelmiyor.
Perinçek ve özellikle de avukatı nasıl savunma yaptı biliyor musunuz?
Perinçek, 1915’te cinayetler işlendiğini kabul ediyormuş! Bu cinayetleri kınıyormuş! Cinayetleri kabul eden ve kınayan Perinçek bir tek 1915’e hukuken soykırım denemeyeceği kanaatindeymiş!
Zaten Ermenileri de çok seviyormuş!

Yanlış duymadınız.Perinçek’in, tek ama tek meselesi, soykırım kelimesinin 1915 cinayetlerini tanımlamak için, hukuken uygun olmadığı imiş. İşlenen cinayetleri kınayan birisinin, “hukuken buna soykırım dememek lazım”, dediği için cezalandırılması ise olacak şey değilmiş!
Hani Perinçek’i tanımasanız, yaptıklarını bilmeseniz zannedersiniz ki olay şu: Zürih’te bir üniversitede bir profesör konferans veriyormuş; konuşmasının bir yerinde, “arkadaşlar, her ne kadar 1915’te cinayetler işlendi ise de hukuken buna soykırım dememek lazım” demiş; “vay sen misin bunu diyen”, diye polis gelmiş ve fukara adamı zorla mahkemeye çıkarmış ve cezalandırmış.Sanki dava Perinçek’e karşı değil de, 1915 cinayetlerini lanetleyen ve ama “buna soykırım demeye aklım yatmıyor” diyen bizim liberal arkadaşlarımızdan birisinin aleyhine açılmış.İnanın, eğer Perinçek ve özellikle de avukatının savunmasını dinleseydiniz, “bu Avrupalılar çıldırmış mı, bizim liberal arkadaşımızı niye yargılıyorlar”, derdiniz.Davayı, komedi olarak yazmayı gerektirecek ikinci bir neden daha var:
Perinçek ve devlet erkânı AİHM davasının esasının, 1915’e soykırım denip denmeyeceği ile ilgili olduğunu söylüyorlar.Yapılan propagandaya göre, Perinçek, İsviçre’de 1915’e hukuken soykırım değildir, demiş; İsviçre de sen bunu nasıl dersin diye Perinçek’i cezalandırmış; AİHM de Perinçek’e hak vermiş ve demiş ki, 1915 soykırım değildir, onun için Perinçek hakkında verilen ceza yanlışmış.Bu nedenle, bizimkiler, “AİHM, Türk tezini destekledi, 1915 soykırım değildir dedi”, diye zil takıp oynuyor.Oysa tüm dava boyunca, başta Doğu Perinçek’in avukatı olmak üzere İsviçre ve davaya taraf olan Türkiye ve Ermenistan hükümetleri, 1915’e soykırım denip denmeyeceğinin bu mahkemenin konusu ve görevi olmadığını söylediler. Mahkemeden bu konuda bir karar vermesini beklemenin, Mahkemeye saygısızlık olduğunun altını çizdiler.Taraflar arasında bu konuda en küçük bir anlaşmazlık yoktu ve hepsi bu konuda hemfikirdiler.
Peki, konu 1915’e ne deneceği ile alakalı değilse, yargılama neyin nesiydi?Niye Türkiye’de sanki dava buymuş gibi gürültü kopartılıyordu?
Hani sanki, “bizim millet enayidir, ne satarsan yer, salla sallayabildiğin kadar”, durumu var.Dedim ya, davayı komedi olarak yazmak dışında bir şansınız yok!

Taraf